A new life...

Ik lachte, en mijn verlegenheid viel weg. 'Haha, stiekem wel een beetje. Maar niet doorvertellen hoor!' Ik grinnikte.

'Ons geheimpje...' Zei ze zachtjes, maar lachend. 'Maar ik wil graag een keer naar zo'n repetitie komen. Jullie zijn wel goed mag ik hopen?'

'Naar uw oordeel, madame,' zei ik plechtig, en ik stak sierlijk mijn hand uit, toen ik zag dat de sproeiers weer aangingen. Ik vond het wel een beetje op een soort balzaal lijken, maar dan buiten. 'Mag ik deze dans van u?'



[Ja ik weet het, ik ben inspiratieloos ^^]

Ze schrok toen ze sproeiers aan gingen. Ze voelde het water weer over haar kleren lopen en rilde. Ze keek even naar de hand van Math en toen naar hem. 'Waarom ook niet' Zei ze lachend. Ze pakte zijn hand.

'Oeps... Ik kan niet dansen.' Hij lachte en zij lachte met hem mee. Hij pakte haar andere hand en begon in het rond te springen, waarbij zijn kleren -- de delen die nog niet nat waren, tenminste -- nat werden.

Ze begon te lachen. 'Dat komt dat goed uit, want ik ook niet' Zei ze lachend. Het elastiekje in haar staart gleed langzaam uit haar haren, waardoor het weer los hing.

Haar haar was mooi, vond ik. 'Gelukkig, dan sta ik tenminste niet zo voor lul.' Ik grimasde, maar stopte met dansen. 'Wat doe je eigenlijk.. Voor school bedoel ik. Nu dan.' Ik gaf haar een knipoog.

Ze lachtte. 'Er is heir niemand, dus dat sta je sowieso niet' Ook zij stopte met dansen. Ze haalde haar schouders op. 'Mijn moeder wil me pas volgend schooljaar inschrijven, omdat het jaar toch al bijna afgelopen is. Ik weet nog niet welke school, ik hoop in de buurt..' Ze glimlachte.

'Mazzel! Ik heb net mijn eindexamens gehad, ook niet erg veel te doen dus. Weet je al wat je hierna wil doen?' Ik toonde interesse, maar dat kwam omdat ik haar ook interessant vond.

Ze haalde haar schouders op. 'Ik denk dat ik gewoon bij me moeders in de winkel ga werken. Ik ben niet echt op zoek naar een carriére...' Zei ze. 'Jij?'

'Muziek en drama.. Hoe origineel.' Ik rolde met mijn ogen. 'Maar het is in ieder geval leuk. Maar een winkel?'

'Klinkt wel leuk, voor jouw dan hé' Zei ze glimlachend. 'En antiekwinkel...Het is niet echt iets waar we veel aan verdienen, maar het is makkelijk werk' Zei ze. 'En die winkel wordt ooit toch van mij'

'Antiek... Cool!' Ik had stiekem altijd al wat gehad met oude voorwerpen, geen idee waarom, ze waren gewoon leuk. 'Zit die hier in de buurt?'

Ze knikte. ' Me moeder opend hem volgende week in het centrum' Zei ze. 'Maar ik kan er natuurlijk allang in'

'Zullen we een deal sluiten? Jij mee naar de repitie, of misschien wel repities... En ik mee naar de winkel.' Ik gaf een overdreven big smile.

'Ik weet het niet...' Zei ze. 'Er zijn daar erg oude en waardevolle spullen, als er ook maar iets kapot gaat overleef ik het niet' Bij haar laatste woorden verscheen er een kleien glimlach op haar gezicht.

'Ik red je wel uit de dood hoor.' Pas toen ik dit gezegd had, bedacht ik wat ik ermee bedoelde en --alweer-- kleurde ik rood.

Ze keek hem licht vragend aan maar begon na een paar seconden weer te glimlachen. 'Maar als je beloofd voorzichtig te zijn, zal ik je wel een keer meenemen'

'Leuk!' zei ik, oprecht. Ze keek me een beetje wantrouwend aan. 'Nee echt! Ik vind antiek mooi!'

Ze rolde haar ogen. 'Dan ben jij de eerste die dat ooit tegen me gezegd heeft' Zei ze.

'Echt?' Het klonk verbaasd, maar dat was ik ook wel een beetje. Ik bedoel, er zijn toch wel een paar mensen die antiek mooi vinden. Toch?! 'However, ik ga mee.' Het was meer een conclusie dan een vraag, aangezien het toch mocht.

Ze knikte. 'Ik had neit veel vrienden, en de vrienden die ik had waren meer geintresserd in de nieuwst spullen, mobieltjes, schoenen, auto's...' Noemde ze op. 'Okay dan, wanneer wil je gaan? Ik bedoel, mijn moeder vindt het waarschijnlijk niet leuk als ik nu nog weg ga..'

'O nee, dat snap ik hoor,' zei ik snel. 'Hoeft ook niet! Ik bedoel, ik zou me best wel willen voorstellen aan je moeder. Als buurjongen, wel zo beleefd,' voegde ik er snel aan toe.

'Misschien een andere keer...' Zei ze zachtjes. 'Is wil liever niet dat ik nog met jongens omga, niet dat ze het me kan berbieden ofzo' Zei ze glimlachend. 'Misschien als ze zelf wat buren leerd kennen'

Ik bracht een voorzichtige glimlach op mijn lippen. 'Oh, okee. Apart.' Meer wist ik niet te zeggen.