A new life...

Ze stapte uit de auto. Ze draaide zich om en bekeek meteen het huis. Het was een losstaand huis, geen villa, maar groot genoeg voor haar en haar moeder. Ze zag dat haar moeder al uitgestapd was en richting de deur liep. Alle meubels stonden er al in, dat was vorige week al gebeurd. Ze haalde diep adem en pakte haar schoudertas uit de auto. Ze gooide de deur dicht en liep het pad op. Opeens sprongen de sproeiers aan en begon ze te gillen. Haar moeder zette ze uit en ging bij de deur staan. 'Sorry Anna! Ik dacht dat het een lichtknopje was...' Hoorde ze haar moeder roepen. 'Natuurlijk' Mompelde ze zachtjes. Ze trok haar natte vest uit en gooide die in het gras. 'Lekker begin...' Terwijl ze naar haar doorweekte kleren keek hoorde ze haar moeder roepen dat ze nieu naar binnen kon. Ze zuchte diep en ging op het gras zitten. Ze veegde haar bruine natte haren uit haar gezicht en bekeek de buurt.

Verveeld keek hij uit zijn raam. Hij zat in zijn vensterbank, redelijk groot voor het soort huis waar hij in woonde. Het was overigens niet alleen een zithoek, maar ook zijn bed en het lag in een soort uitsteekseltje van het huis, groot genoeg voor twee personen. Niks ontging hem. Hij zag hoe het oude vrouwtje van een paar straten verderop haar poedel uitliet. Hoe die tegen een boom pieste en de vrouw verontwaardig naar de hond keek, die blijkbaar zindelijk had moeten zijn. Hij zag hoe een stelletje hand in hand door de straat fietste, bijna tegen een boom opfietste. Hij zag alles. Ook de verhuiswagen, met de auto erachter die voor het huis naast hem stopten. De nieuwe buren! Hij verzitte geïnteresseerd, benieuwd of er misschien nog een aardige jongen, of meisje, uit de auto zou stappen. Het liefst van zijn leeftijd. En jawel hoor, eerst stapte een volwassen vrouw uit, maar daarna een meisje. Van zijn leeftijd. Hij volgde haar passen over het grindpad richting het huis, tussen het gras met de sproeiers door, terwijl de sproeiers aangingen. Ze werd helemaal nat. Hij giechelde, op een mannelijke manier. Ze was knap, heel knap.

Ze hoorde haar moeder weer naar buiten lopen. Terwijl ze zich omdraaide kreeg ze een handoek over haar hoofd gegooid. 'Kom maar binnen als je droog bent' Hoorde ze haar moeder zeggen. Ze trok de handoek van haar hoofd, waardoor meteen haar haren alle kanten opstondt. Snel stondt ze op en droogde ze haar haren. Terwijl ze de handoek liet vallen in het gras pakte ze een elastiekje en bond ze haar haren vast, slecht een paar plukjes bleven los hangens. Ze stopte ze achter haar oor. Ze pakte de handoek op en gooide die over haar schouder. Ook pakte ze haar druppende vest. 'Ik dacht dat het het lichtknopje was...' Herhaalde ze haar moeder geirriteerd.

Nog steeds lachend keek hij naar het meisje. Hij zag hoe ze haar lange haren in een staart deed en met een geïrriteerde blik haar moeder nakeek. Hij deed zijn raam open om wat te zeggen, maar de woorden bleven steken in zijn mond. Hij zag hoe ze het raam open hoorde gaan en naar hem keek.

Ze keek op toen ze iets hoorde. Haar blik gleed langs alle huizen en bleef hangen bij het huis met het open raam. Ze zag de jongen. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. Ze keek nog even naar de jongen en liep toen richting de auto. Ze legde de natte spullen over het dak heen en liep weer terug naar het gras. Nog steeds was zeniet helemaal droog, ze moest dus nog maar buiten blijven.

'Hey!' riep hij naar haar toe. Hij zag dat ze een beetje beteuterd op het gras stond.

Ze keek opnieuw in de richting van het huis. 'Heey' Zei ze glimlachend terug. Ze zwaaide naar hem en ging in het gras zitten.

Hij keek even naar de verdieping onder hem. Hij had huisarrest, maar het kon hem bar weinig schelen. Zijn ouders hadden visite en zouden de hele dag binnen blijven. Hij had een slot op zijn kamer gezet, dus, why not? Hij hing zijn benen buiten het raam en greep naar de regenpijp. Hij gleed naar beneden, zette zijn benen op het hek en leunde over het heggetje. 'Nieuw?' vroeg hij aan het meisje, dat nu vlak voor zijn neus in het gras zat.

Ze keek toe hoe de jongen uit zijn huis klom. Zodra hij voor haar stond, stond ze zelf ook op. Ze knikte. 'Dat zie je waarschijnlijk wel ' Zei ze. Ze keek naar zijn huis en toen naar de jongen. 'Waarom gebruik je de deur niet?'

'Huisarrest,' grinnikte hij, en hij trok een grimas. 'Maar we hebben visite. Dus ik kan gewoon naar buiten. Jij moet buiten blijven zeker?'

Ze knikte. 'Me moeder wil geen water op haar nieuw vloer...Had ze me maar niet nat moet maken' Zei ze terwijl ze even naar haar voordeur keek. 'Wil je ruilen?' Vroeg ze lachend. 'Jij buiten, ik binnen'

Ik lachte. 'Graag!' zei ik. Ik voelde mijn mobiel afgaan. 'Sorry,' zei ik en ik drukte hem weg. Ik zag dat het Owan was, de drummer van mijn band. Niet belangrijk. 'Heb je het koud?' vroeg ik, toen ik een rilling over haar arm zag lopen.

Ze keek even naar zijn mobiel en toen weer naar hem. 'Een beetje, ik had eigenlijk gehoopt dat het hier warmer zou zijn...' Zei ze glimlachend. 'Waarom nam je niet op?' Vroeg ze.

'Niet belangrijk,' mompelde ik. Ik trok mijn vest uit en gaf hem aan haar. 'Hier.'

Ze pakte zijn vest aan en legde het om haar heen. 'Bedankt' Zei ze glimlachend. Ze stak haar hand uit. 'Anna Jow' Zei ze.

'Math Brooks, leuk je te ontmoeten.' Ik schudde haar hand. 'Vervelend hegje,' mompelde ik. Ze keek me vragend aan.

'Vervelend hegje?' Ze keek hem vragend aan. Ze keek naar zijn huis en toen naar de heg. 'Heb je je open gehaald ofzo?'

'Niks, laat maar.' Het stond ook zo raar om te zeggen dat hij haar wel even warm had willen houden. Hij was geen player, juist niet, maar hij vond het zo zielig. En hij kon zich wel voorstellen dat ze dat een beetje raar zou vinden. Hij voelde zijn mobiel weer overgaan, en drukte weer weg. 'Mag ik vragen wat de reden is dat je bent verhuist?'

Ze keek naar de grond. 'Had wat problemen met school, nou eigenlijk de leerlingen...' Zei ze zachtjes. Ze keek Math weer aan. 'Moet je dat echt niet een keer opnemen?' Vroeg ze.

'Nee hoor, het is maar een van mijn bandleden. Ze weten dat ik huisarrest heb, en nu bellen ze telkens om te zeggen hoe gezellig het is zonder mij.' Ik lachte zachtjes. 'Niets bijzonders dus -- denk ik. Maar dat is wel vervelend. Ik zal er maar niet over doorvragen...'

Ze glimlachtte. 'Dankje' Zei ze. 'Ik vindt het niet zo heel leuk als mensen gaan doorvragen om de reden wat ik van school moest. 'Dus je zit in een band?' Vroeg ze nieuwsgierig. 'Wat speel je? of zing je? '

Ik bloosde licht. 'Ja, ik ben zanger... En gitarist. 't is wel leuk hoor, maar ja, wel druk, zoals je ziet... Hoort,' verbeterde ik mezelfj, terwijl ik een beetje verlegen aan mijn shirt zat.

Ze grinnikte zachtjes. ' Treden jullie ook op?' Vroeg ze. 'Ik zou jullie graag eens willen horen' Er verscheen een glimlach op haar gezicht.

Ik bloosde weer, dit keer duidelijker. 'Ja, nouja.. Soms. Misschien kun je wel mee naar een repetitie. Ik vind eigenlijk dat we dan beter spelen.' Ik grijnsde.

Ze zag dat hij bloosde en begon opnieuw te glimlachend. 'Graag' Zei ze. 'Hoezo? Hebben jullie een beetje last van plankenkoorts?' Plaagde ze hem.