A new life...

Ze knikte. 'Okay' Zei ze glimlachend. Ze keek naar Math en toen weer naar Ivy. 'Ik zou morgen al met Math ergens heen gaan...' Zei ze zachtjes. 'Andere keer?' Vroeg ze er gelijk achteraan om Ivy niet teleur te stellen ofzo.

Ik had gewillig geknikt, toen Ivy "voor Anna" had gezegd. Ik zou me ook aan die afspraak houden. Ik ging weer naast Anna staan en hoorde hoe Ivy vroeg: 'Heb je morgen al iets te doen?' Ik hoopte dat Anna het nog wist, en ja hoor. Ik haalde -werkelijk meelevend met Ivy- mijn schouders op en zei; 'sorry.' Op de een of andere manier had ik iets met deze wolf. Ze was wel okee. In vergelijking met de rest dan.

Ivy haalde haar schouders op. 'Don't care' zei ze simpelweg. 'Het maakt me niet, van mij mag je wel iets met je nieuwe beste vriend gaan doen' zei ze grijnzend. Opeens hoorde ze een hele hoop glas rinkelen en meubelstukken worden verschoven. 'Nee, dit meen je niet' zei ze geiriteerd. Voor Math en Anna was het zeker weten allemaal heel vaag. 'Ehm, volgensmij moet ik even gaan kijken wat de jongens aan het doen zijn' zei ze snel

Ze keek in de richting van het geluid en richtte zich toen weer op Ivy. 'Okay. Maar gaan we een andere keer dan iets doen?' Er verscheen een kleine glimlach op haar gezicht.

Ik hoorde het glas rinkelen en richtte mijn aandacht erop. De geur die ervandaan kwam, rook als wolf, maar ik wist het niet zeker, omdat Ivy ertussen stond. Ik luisterde met een half oor naar Anna en Ivy's gesprek, maar concentreerde me meer op het geluid van het glas.

Ivy knikte. 'Tuurlijk gaan we nog iets samen doen, maar ik moet gaan voordat ze de boel afbreken.' zei ze vlug. Ze keek nog even naar Math. 'Ik zal je vast nog wel eens vaker zien' zei ze, waarna ze naar het huis rende. Haar ogen kregen een boze uitdrukking, konden ze zich niet inhouden.

Ik draaide me weer naar Anna. 'Heeft ze vervelende broertjes?' vroeg ik. 'En stinken die ook zo naar hond?'

Ivy stopte vlak voor de deur. 'Dat hoorde ik hoor!' riep ze naar Math. Daarna duwde ze de klink omlaag en wilde de deur opendoen. Hij zat op slot. Geiriteerd bonkte ze op de deur. 'Chuck, opendoen die deur' riep ze naar binnen. Geen antwoord. Niet van haar broertje en ook niet van de andere. Kwaad gaf ze een trap tegen de deur, die meteen uit z'n scharnieren vloog. 'Ow, jullie hebben zo'n groot probleem' mompelde ze, terwijl ze door de gang liep.

Ik hoorde in de verte Ivy's stem naklinken. Ze leek ongerust, maar vooral boos. Waarschijnlijk hadden haar 'broertjes' wat uitgespookt. Anna hoorde het niet, ze kletste vrolijk verder. Aan mijn andere kant, precies tegenover Ivy hoorde ik gegil, het klonk bang. 'Wacht even,' zei ik tegen Anna, terwijl ik me concentreerde op de verschillende geluiden en de stemvolumes. Fack dacht ik bij mezelf. Dat waren Ivy's broertjes. 'Ann, ik moet ff weg. Ben zo terug!' Ik rende, niet op volle snelheid, richting waar Ivy heen was gegaan. Ik volgde haar geur en toen ik uit menselijk zicht was flintte ik richting haar. 'Wat?' vroeg ze nijdig.

Ze keek Math licht kwaad aan. 'Wat is jouw probleem? Je kend haar niet en je doet alsof jullie al jaren lang vijanden zijn..' Zei ze tegen hem. Ze keek even naar Ivy.

Math schreef:Ik hoorde in de verte Ivy's stem naklinken. Ze leek ongerust, maar vooral boos. Waarschijnlijk hadden haar 'broertjes' wat uitgespookt. Anna hoorde het niet, ze kletste vrolijk verder. Aan mijn andere kant, precies tegenover Ivy hoorde ik gegil, het klonk bang. 'Wacht even,' zei ik tegen Anna, terwijl ik me concentreerde op de verschillende geluiden en de stemvolumes. Fack dacht ik bij mezelf. Dat waren Ivy's broertjes. 'Ann, ik moet ff weg. Ben zo terug!' Ik rende, niet op volle snelheid, richting waar Ivy heen was gegaan. Ik volgde haar geur en toen ik uit menselijk zicht was flintte ik richting haar. 'Wat?' vroeg ze nijdig.

deze telt wel even niet >.<


deze:
'Lang verhaal, slecht samen te vatten, weinig tijd,' sloeg ik haar vraag weg. 'Oh, en geen zin.'

Ze liep de woonkamer in. Haar wenkbrauwen schoten verbaasd omhoog toen ze een grote, donkerbruine wolf in de huiskamer zag staan. \'Chuck, waar ben je in hemelsnaam mee bezig?\' vroeg ze, terwijl ze rondkeek. Opeens zag ze Liam en Adam op de grond liggen. Ze leefde overduidelijk nog, maar waren wel gewond. Chuck gromde laag. Ze wist maar al te goed wat hij zei. \'Vampier van thuis\'. Ze knipperde wat verbaasd met haar ogen. \'Watblief?\'

'Ik zou maar normaal tegen haar doen' Zei ze licht geirriteerd. 'Je gaat haar namelijk nog heel vaak zien als je met mij omgaat'

'Luister Anna, het heeft niks met jou te maken, maar dit is gewoon een ingewikkelde ruzie dat al heel lang tussen onze families opgaat. Ik houd me nog in, okee, en daar zal ik mijn best voor blijven doen, maar ik kan je niet zeggen dat we beste vrienden zullen worden.' In de verte hoorde ik gegrom. Fuck. WOLF!

Ze keek hem vragend aan. 'Wat is er dan aan de hand?' Ze hoorde het een keek in de richting van het huis. Ze keek alleen maar, voor de rest negeerde ze het.

'Ze heeft je verteld wat ze is toch?' Ik vroeg het haar, maar het was meer een conclusie. 'Stel nou, dat ik dat ook weet. Maar dat ik daar niet mee om kan gaan, omdat ik precies het omgekeerde ben?'

Ze keek hem verbaasd aan. 'Je weet dat ze een...' Ze maakte haar zin niet af, dat was waarschijnlijk niet nodig ook.' Het omgekeerde? Ik begrijp je niet' Zei ze zachtjes.

'Oh help. Ken je dat programma, de Vampire Diaries? Stel dat jij nou.. Elena bent. En ik zou een broer hebben, en bij mijn oom wonen. Wie zou ik dan zijn?'

Woedend grommend stond ze naast haar broertje. Tegenover hen een dunne jongen met felrode ogen. Ze sprong op de jongen af, en chuck volgde haar meteen. Samen waren ze die jongenling makkelijk de baas, en hadden hem zo uitgeschakeld. Ze hief haar kop op, en keek naar de grote haard. Een grijnsje verscheen op haar snuit. Ze veranderde terug, terwijl Chuck heen en weer naar de haard liep. Dit was er een geweest, maar mischien zouden er volgen.

Ze knikte en begon na te denken. Meteen daarna begon ze te lachend. ' En dat moet ik gaan geloven?' Zei ze lachend. In weerwolven geloofde z enu wel, ze had bewijs. Maar vampieren waren een ander verhaal, daar geloofde ze niets van.

'Nee, hoeft niet, nou ja, dat zou wel handiger zijn. Maar ik drink geen bloed. Klinkt raar he? Tsjaa.. Misschien moet ik het je maar bewijzen?'

Ze lachte.'Laat maar zien dan' Ze keek hem ongelovig aan.

'Wat jij wil.' Ik gooide haar op mijn rug en sprintte naar het bos. Eenmaal daar aangekomen vroeg ik: 'Snel genoeg?'

Meteen verdween haar lach en sprong ze van zijn rug. Ze keek hem licht angstig aan. Ze liep achteruit. Ze wilde iets zeggen, maar ze wist niet wat.

Opeens hoorde ze iets langszoeven. Ze veranderde weer, en rende door de achterdeur naar buiten. Als het nog z'n vampier was, betekende dit zijn dood. Toen ze op de plaats uitkwam, zag ze Anna en Math. Anna leek duidelijk wat angstig. Een lage grom ontsnapte uit haar keel.