Boswandeling

Hij beantwoordde haar kus, met een lange, tedere zoen en sloeg zijn armen om haar nek.

Ze glimlachte, en keek hem aan. Hij was zo lief!

Haar ogen vingen de mijne en ik verdwaalde in het bos van haar ogen. Diep, mysterieus, maar lief. Ik legde haar hoofd tegen mijn borst aan.

Het werd donkerder, schemerend. Ook de wind begon te blazen. Ze kreeg het wat kouder. "Ehm, ga je mee naar mijn huis?" vroeg ze verlegen.

Ik voelde haar mooie lichaam sidderen. 'Graag,' zei ik, terwijl ik aan mijn vieze huid en gescheurde kleren dacht. 'Maar je ouders... Hoe gaan die reageren? Ik ben net een zwerver!'

"Mijn vader is nog niet thuis en mijn moeder is al in de keuken, dus je sluipt gewoon mee naar mijn kamer en dan pikken we wat kleren van mijn broer." zei ze droog. Ze glimlachte.

'Okee.. Is goed.' Ik pakte haar hand weer en tussen de donkere bomen liepen we naar haar huis.

Ze draaide de sleutel om in het slot en liep naar boven. "Ik ben thuis, mam, en ik heb een vriend meegenomen, kan hij blijven eten?" Na een vage ja gehoord te hebben, sloop ze naar haar broer's kamer en opende de kledingkast.

Snel kleedde ik me om, dankbaar met de schone kleren. Het was me opgevallen dat Sam nog in dezelfde kamer was, maar dat maakte me niet uit.

Ze hoopte dat hij het niet erg vond dat ze nog in de kamer was toen hij zich omkleedde.
"SAMANTHA!" hoorde ze haar moeder. "Kom, we gaan eten. "wenkte ze Jasper, en liep de trap af.

Ik liep voorzichtig achter haar aan, terwijl ik haar hand pakte en er zachtjes in kneep. Ze keek achterom en ik lachte naar haar.

Ze glimlachte terug, en werd een beetje rood. Zonder iets te zeggen ging ze samen met Jasper aan tafel zitten en wachtte op haar moeder die het eten kwam brengen. Haar oudere broer en jongere zusje, en natuurlijk haar vader die net thuis kwam, zaten al aan tafel en er bleven twee plekken over voor hun, naast elkaar.

Ik zag alle vier de mensen kijken, zusje, broer, vader, moeder, benoemde ik ze in mijn hoofd. Ze staarden allemaal naar dezelfde plek. Mijn hand. Haar hand. Onze handen. In elkaar. Ik liet snel haar hand los, terwijl ik een beetje rood werd. 'Aangenaam, Jasper,' zei ik vlug en ik stak mijn hand uit naar haar vader, die het dichtste bij zat. Hij beantwoordde mijn hand met een ferme handdruk en knikte me toe terwijl hij me een knipoog gaf. Ik glimlachte en keek naar Sam, die aan de tafel was gaan zitten, dus ik deed hetzelfde. 'Wie wil er? Jasper? Jij bent de gast, hoeveel wil je?' Ik keek naar de pan, ik zou hem in een keer op kunnen eten, zo'n honger had ik, maar ik besloot beleefd te blijven. 'Doe maar een schepje of twee, mevrouw,' beantwoordde ik haar vraag.

Ik zag hoe mijn moeder Jasper's bord opschepte, aardappeltjes, kip en sperciebonen. Een typisch familiehapje. "Als je meer wilt, gewoon pakken hoor" glimlachte mijn moeder. Daarna hielden ik, mijn broer en mijn zusje ons bord voor, en toen iedereen - inclusief mijn vader en moeder - eten hadden, was er nog wel wat over.

Verlegen schepte ik nog wat op en at weer verder. Het was stil aan tafel, maar niet ongemakkelijk stil. Toen we klaren waren stond iedereen op en zette zijn of haar bordje in de keuken, dus ik deed hetzelfde.

Ik hielp mijn zusje met alles in de vaatwasser zetten, en keek Jasper aan. "Had het je gesmaakt?" lachte ik.

'Heerlijk!' zei ik oprecht en ik keek in haar ogen. 'Zullen we...?' Ik knikte naar boven en keek haar vragend aan.

"Tuurlijk" glimlachte ze. Hand in hand liepen ze de trap op, richting haar kamer. Ze deed het raam dicht, omdat het een beetje koud werd. De kleine kamer, met een bed, twee kasten en daartussen een computer, was helemaal wit geschilderd op de bruine vloer na. Het dekbed was blauw.

De kamer was me eerder nog niet opgevallen, maar ik vond hem wel erg mooi. 'Wauw,' zei ik. De vloer was lichter dan haar ogen, wat me niet verbaasde. Maar haar ogen waren toch veel mooier!

"dankje" grinnikte ze, en keek hem liefjes aan.

God. Hoe kon ik me inhouden. Hoe zou ik me ooit kunnen inhouden. Jammer dan. Dus ik zoende haar. Vol.

Het voelde fijn. Ze sloeg haar armen om zijn nek, en voelde de zijne om haar middel. Ze glimlachte.

Ik zoende haar, met al het gevoel dat in me zat. Ik had nog nooit gezoend. Laat staan getongzoend. Maar nu, nu ging het vanzelf. Ook het tongzoenen.

Ze grinnikte een beetje. Hoorde dat zo?

Ik keek even over haar schouder, naar het bed en draaide een half rondje en liet me op het bed vallen, zonder haar los te laten.