Meeting...

Ik flintte naar haar toe en gooide haar op mijn rug. Geruisloos maar snel liep ik door de winkel, met haar moeder in het schap naast me. Ik sloop verder, ze had ons nog niet gezien. Plotseling hoorde ik een kriebel in Anna's keel opkomen.

Ze schrok eerst, maar zodra ze merkte dat haar moeder hun niet kon zien ontspande ze iets. Opeens voelde ze het opkomen. Overal lag nog teveel stof, ze kon er niet tegen. Ze probeerde het tegen te houden, maar het lukte niet, ze niesde.

Meteen zakte ik door mijn knieën. Binnen een halve seconde zat ik op de grond, tussen vazen, beeldjes, oude klokken en meer. 'Anna?! Ben jij dat?' hoorde ik haar moeder gefrustreerd roepen. Ik schuifelde geruisloos verder op mijn knieën en gebaarde Anna stil te blijven.

Ze begon tegen zichzelf te schelden, maar zonder geluid. Ze richtte haar blik op de deur, hij stond nog open. Ze zag dat haar moeder zich omdraaide en hoorde haar haar naam nog ene paar keer roepen. 'Math,nu...' Zei ze zachtjes in zijn oren.

Ik knikte zonder geluid te maken en flintte naar de deur. Haar moeder had waarschijnlijk een "woesj" gehoord, maar dat was niet erg belangrijk. Ik flintte door tot het parkje en eindigde in een boom, waar we met zijn tweeën konden zitten. 'Je hebt toch geen hoogtevrees hè?' grijnsde ik.

Ze keek even achterom, maar alles ging te snel. Zodra ze bij de boom waren haalde ze opgelucht adem. Ze ging op een dikke tak zitten maar bleef zich goed vasthouden aan Math. Ze schudde haar hoofd. 'Nee, maar ik wil wel veilig zitten' Zei ze glimlachend. Ze drukte haar lippen op de zijne.

Boven hem hoorde hij een duif opvliegen en onder hem "fwietfwew". Klonk als Jazz. Een van zijn bandleden. Hij keek niet omlaag, maar zoende haar terug.

Negeerde het gefluit ook en sloeg één arm om zijn nek. De andere had ze tegen de stam van de boom aangelegd. Ze was nog steeds bang dat ze straks zou vallen.

Ik grinnikte. 'Ann, je hoeft niet bang te zijn, ik vang je wel hoor,' zei ik en ik stak mijn tong uit.

'Maar ik wil sowieso voorkomen dat ik val. Zodat jij dat niet hoeft te doen' Zei ze glimlachend. Ze haalde voorzichtig haar mobiel uit haar zak en keek naar de tijd. 'Kun je me zo thuis brengen. Anders is me moeder straks eerder en sluit ze me voor de rest van het jaar op'

'Is goed. Over hoeveel minuten moet je thuis zijn ongeveer?' grijnsde ik.

Ze keek hem voorzichtig aan. 'Vijf?'mompelde ze zachtjes.

'Hmm, laten we dan maar gaan,' mompelde ik en ik sprong uit de boom. 'Kom maar,' grijnsde ik richting haar.

Ze keek naar beneden en schudde hevig haar hoofd. 'echt niet' Zei ze. Ze klemde zich vast aan de stam. 'Kom me maar halen'

Ik stak mijn tong uit en sprong, na even te kijken of niemand het zag, weer de boom in. Ik sloeg haar armen om mijn nek, keek weer om me heen en sprong naar beneden. Ik zette haar op de grond en pakte haar hand. 'Zullen we maar gewoon gaan lopen?' vroeg ik haar.

Ze sloot haar ogen en opende ze pas weer toen ze weer stevige grond onder haar voeten voelde. Ze ging dicht tegen Math aanstaan en knikte. 'Als we op tijd terug zijn' Zei ze.

'Moet lukken,' grijnsde ik en we begonnen te lopen.

Ze glimlachte en liep met hem mee. 'Dus nu heb je de winkel gezien' Zei ze. 'Dus nou wil ik bij een bandrepetitie zijn'