Meeting...

We hadden een tijdje over straat gelopen, en ik had haar hand gepakt. Niets afwijzends gebeurd. Dus ik hield hem vast. We liepen door het centrum - waar ik haar moest leiden - tot de kleinere straatjes - waar zij mij moest leiden. En toen stonden we voor het kleine, maar mooie winkeltje. Ze graaide in haar zak naar de sleutel en opende het slot en de deur ging met een kraak open. Ik stapte naar binnen, direct bang iets om te gooien, maar dat gebeurde niet. 'W-O-W,' zei ik, toen ik een paar spulletjes zag staan. Het was prachtig. Ik liep op mijn tenen naar een glazen vaas toe, glas had ik altijd mooi gevonden. Ik streek eroverheen met mijn vingertoppen. 'Gaaf,' fluisterde ik en ik draaide me om naar Anna.

Er verscheen een glimlach op haar gezicht. 'Doe nou niet alsof het zo geweldig is' Zei ze lachend. Ze sloot de deur achter hun en legde haar tas,jas en de sleutels bij het kleine kantoortje achterin. Ze liep weer terug en keek naar Math. 'Dit is trouwens nog niet alles, de rest komt pas over een week.' Zei ze. 'Pas op dat je niks omgooid' Zei ze toen ze zag dat hij de vaas aanraakt. Eigenlijk was het stom om zoiets tegen een vampier te zeggen, hij kon waarschijnlijk snel en voorzichtig bewegen.

'Ik let wel op, hoor. En trouwens, als het valt, til ik het meteen weer op. Weet je de geschiedenis van deze vaas?' Het was een tijd geleden dat ik hem had gezien, maar hé, ik was nog altijd een jaar of... 100? 'Okee, sorry, dat was gemeen van me,' zei ik, en ik liep rustig naar haar toe om het goed te maken. Toen ik voor haar stond, begon ik te blozen, onder mijn witte huid. Het plan dat ik net had gehad, was me iets te eng. Snel gaf ik haar een kus op haar wang, en deed weer een stap achteruit, terwijl ik nog erger begon te blozen. Waarschijnlijk was het zelfs op een vampierhuid te zien!

Ze keek hem aan. ' Het maakt niet uit' Zei ze. Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Ze pakte de vaas voorzichtig beet en bekeek hem. 'Ik weet van bijna alles de geschiedenis. Het enige intressante aan al die voorwerpen' Zei ze glimlachend.

'Tsjaa. Maar ze zijn best mooi...' Bijna net zo mooi als jij, wilde ik eraan toevoegen maar ik hield mezelf tegen. 'Ann?'

'Dat ook' Zei ze glimlachend. Ze zette de vaas weer naar en keek Math aan. 'Jah?' Vroeg ze.

'Stel.. Stel dat ik je zou zoenen. Wat zou je dan doen?' Ik grijnsde, ingehouden, verlegen en snel.

Ze haalde haar schouders op. 'Ik weet niet, probeer het maar' Er verscheen een kleine glimlach op haar gezicht.

Ik bloosde, maar deed wat ze vroeg en gaf haar voorzichtig een kus op haar lippen. Ik haalde ze snel weer weg, en vroeg: 'En?'

De glimlach op haar gezicht werdt groter. 'Wat denk je?' Vroeg ze glimlachend.

'Ik weet het niet... Zeg jij het maar,' zei ik grijnsend.

Ze glimlachte en liep een stap naar hem toe. Ze drukte zachtjes haar lippen op de zijne.

Ik was even verbaasd, maar liet het niet merken. Ik legde mijn armen om haar heen en zoende terug. Mijn hele lijf werd warm, en ik voelde me zielsgelukkig.

Ze sloot langzaam haar ogen en deed nog een stapje dichterbij. Ze sloeg haar armen om zijn nek. Heel af en toe opende ze haar ogen, om te kijken of ze niks om liet vallen.

Ik opende voorzichtig mijn ogen en keek om me heen, tot ik achter de toonbank een deurtje zag, waarachter waarschijnlijk een klein keukentje of woonkamertje was. Voorzichtig, nog steeds zoenend, dwong ik Anna richting het deurtje. We liepen langzaam en stootten niks om en ik deed met mijn hand de deur open en leidde haar verder. Mijn gedachtes waren juist, want er was inderdaad een klein bankje, groot genoeg voor twee personen.

Ze had zachtjes haar lippen van de zijne gehaald, om er echt zeker van te zijn dat er niks omviel. Terwijl ze achteruit liep legde ze haar handen op zijn borst. Zodra ze in het kamertje waren drukte ze haar lippen weer op de zijne. Hier stondt niks van veel waarde.

Ik beantwoordde haar zoen en trok haar dicht tegen me aan. Mijn handen rusten op haar rug, druk, maar rustig tegelijk. Plotseling stopte ik. 'Vertrouw je me?' vroeg ik. 'Vertrouw je me meer dan honderd procent?'

Ze opende haar ogen en keek naar de grond. 'Niet 100 procent...' Mompelde ze zachtjes. 'Maar dat komt wel goed...' Ze keek hem voorzichtig weer aan.

Met mijn vingers deed ik haar ogen dicht, en ik gaf haar een zoen in haar nek. Ik voelde dat ze schrok, tussen stopte snel weer. 'Sorry,' mompelde ik, 'maar ik drink echt geen bloed!'

Ze deed een klein stapje opzij, maar ze had nog steeds haar handen bij zijn nek. 'Dat is nou juist het probleem... Ik weet nog niet of ik dat kan geloven' Zei ze zachtjes. Ze drukte haar lippen voor een paar seconde op de zijne, alsof ze meteen spijt had van wat ze zei.

Ik zoende haar weer terug, dwaalde af in vergetelheid. Mijn rechterhand tilde ik op en ik streek door haar haren.

Ze legde beide handen in zijn nek. Ze sloot haar ogen weer en zette een stap terug. Na een paar seconden verplaaste ze haar handen weer en legde ze die op zijn borst.

Ik pakte haar middel weer vast en trok haar naar me toe, terwijl ik op de bank ging zitten en ik legde haar bij me op schoot.

Ze hield haar ogen gesloten en zoende verder. Ze vertrouwde hem, misschien niet 100%, maar ze vertrouwde hem wel. Na een paar minuten haalde ze haar lippen weer van de zijne. Ze legde haar hoofd op zijn borst.

Ik streek door haar haren, terwijl ik fluisterde: 'Ik hou van je Anna. Ik hou van je,' en die woorden herhaalde ik telkens.