Sunshine... :D

Seth liep op zijn gemak het strand op. Het enige wat hij aan had waren zijn ,ooit, witte gympen een lange zwembroek en natuurlijk het kettinkje om zijn nek. Verder had hij alleen nog een zonnebril op zijn hoofd. Hij stond stil en liet zijn blik over het strand glijden. Het was rustig, zelfs voor zo'n mooie dag als deze. Hij glimlachte tevreden en ging vlak bij het water staan. Snel schopte hij zijn gympen uit en liet hij zich in het zand vallen. Terwijl hij zijn zonnebril voor zijn ogen zette ging hij liggen en legde hij zijn armen onder zijn hoofd.

Samen met mijn kleine zusje rende ik over het strand. We hadden net een zandkasteel gebouwd, en ik had echt mn best erop gedaan, maar mijn zusje vond hem lelijk, dus begon ze erop te stampen. 'Lauw!!' had ik boos uitgeroepen. Ze lachte me uit en rende weg, dus ik rende erachter aan, en zo gebeurde het, dat ik hals-over-kop struikelde over een bruine jongen met donker haar. Ik kon overeind blijven staan, maar zag dat ik hem had geraakt. 'SHIT!' riep ik, 'Gaat het met je??' Laura was teruggerend naar het kasteel en ging chagrijnig in het zand zitten, omdat ik niet meer achter haar aan ging.

Er verscheen een grijns op zijn gezicht toen hij niet ver van hem vandaan het geschreeuw hoorde. Hij zag het niet, maar hij luisterde naar alles wat er werd gezegd. Hij voelde een harde klap tegen zijn zij en tilde meteen zijn zonnebril op. Hij keek toen hoe het meisje overeind kwam, en deed dat ook. Meteen verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Hij knikte. 'Ik kan wel tegen een stootje. Heb jij je pijn gedaan?' Vroeg hij licht bezorgd.

Ik schudde mijn hoofd. 'Nee,' zei ik erbij, iets wat ik standaard deed. 'Heb je je echt niet bezeerd?' vroeg ik, toen ik een blauwe plek zag opkomen in zijn zij.

Hij volgde haar blik en keek naar zijn zij. Hij raakte het aan, hij voelde een lichte pijn, maar niet iets waar hij last van zou hebben. Terwijl hij zijn hoofd schudde keek hij haar weer aan. 'Het gaat er waarschijnlijk erger uit zien dan het is'

'Oh, okee, gelukkig. Ik zou niet rond kunnen lopen met de gedachte dat ik je pijn had gedaan.' Ik zuchtte opgelucht. Toen bedacht ik me dat ik me niet had voorgesteld en ik stak mijn hand uit.

Hij glimlachte. 'dat had ik gewoon gelogen zodat je je beter voelde' Hij keek naar haar hand en pakte hem. 'Seth Clearwater' Zei hij trots. Met zijn andere hand ging hij door zijn zwarte haren en schudde het zand eruit.

Ik lachte toen er een paar zandkorrels vanaf zijn haar in mijn haar kwamen. 'Nena 'El Cabano,' zei ik vrolijk. Zijn haar zat speels. Leuk vond ik het, net als hij.

Hij knikte en herhaalde haar naam een paar keer in zijn gedachten. Hij wist even niks meer te zeggen tot hij het andere meisje weer zag. 'Is dat je zusje? Of gewoon een irritant kind dat je achterna wilde rennen?' Zei hij grijnzend

'Beide,' grinnikte ik. 'En jij? Wilde je bruin worden?' Ik lachte toen ik zijn bruine gezicht zag.

Hij grijnsde en schudde zijn hoofd. 'Ik was gewoon toe aan een beetje zon' Zei hij glimlachend. Hij keek naar de lucht en richtte toen zijn blik weer op Nena. 'Ik ben een stuk vrolijker als de zon schijnd.'

'Kan me voorstellen. Regen, bah, net zoals die mensen die alleen maar chagrijnig kunnen kijken!' Leraren dus, dacht ik bij mezelf. 'Maar eehh.. Woon je hier in de buurt?' vroeg ik licht blozend.

verkeerd srry xD

'Ik wordt er gek van' Zei hij grijnzend. 'Telkens maar weer zeuren of alles en nog wat' Hij keek het strand rond en richtte zich toen weer op Nena. Hij knikte. 'Aan de rand van de stad, ongeveer een half uurtje hier vandaan ' Vertelde hij. 'Waar woon jij?'

'20 minuutjes lopen,' antwoordde ik. 'Ook niet zo ver dus.' Ik schatte hem een jaar of 17, misschien 16, maar zeker niet minder. 'Woon je al op jezelf?'

Hij knikte en schudde toen zijn hoofd. 'Te jong, ik woon bij mijn oudere broer' Antwoordde hij. 'Maar hij is zo vaak dat het lijkt alsof ik aleen woon' Hij grijnsde licht.

'Ongezellig... En je vrienden? Komen die vaak langs? Of laten die je ook alleen zitten?'

Hij keek even naar de grond en haalde zijn schouders op. 'Ze komen wel, heel af en toe. Ze wonen allemaal aan de andere kant van het land. Dus ik spreek ze niet zo vaak' Zei hij. Hij keek haar weer aan.

Ik wist niet waarom, maar ik had een hele erge neiging deze jongen een knuffel te geven, maar wist niet hoe hij daarop zou reageren. Misschien wel negatief, en dat zat ik weer in de nesten. Maar ik had er behoefte aan, en hij volgensmij ook. 'Aww,' zei ik meelevend. En toen gaf ik hem een knuffel.

Hij keek haar aan en voelde opeens haar amren om hem heen. Er verscheen ene kleine glimlach op zijn gezicht. 'Het is minder erg dan het lijkt hoor. Ik maak snel genoeg nieuw vrienden.'

'Dat heb ik door,' grinnikte ik, maar zijn woorden hadden me laten schrikken. Het klonk in mijn oren als een "secret afwijzing". Ik liet hem snel los en sloeg mijn handen achter mijn rug terwijl ik bloosde. Ik wilde sorry zeggen, maar mijn stem deed niet mee, en zo bewogen alleen mijn lippen.

Glimlachte en liet zijn armen weer lang zijn lichaam hangen. Zijn glimlach verdween weer en hij keek haar vragend aan. 'Sorry? Waarvoor? Je hebt niks gedaan' Zei hij. Hij zag dat ze bloosde en kon het niet helpen weer een beetje te glimlachend.

'Gewoon... Omdat je... Omdat je geen knuffel wilde,' antwoordde ik, en ik keek zenuwachtig naar de grond.

Hij duwde haar hoofd zachtjes weer omhoog. 'Wie zegt dat ik geen knuffel wilde?' Hij grijnsde.

Mijn kin werd warm van zijn aanraking en ik kreeg even geen lucht. 'Nou, dat.. Je zei dat over die vrienden maken zo afwijzend!' Ik trok een zielig gezicht en lachte toen. 'Maar je wil er dus wel een?' In de verte zag ik Lauw me aanstaren en een hartje vormen met haar handen en ik rolde met mijn ogen zonder dat Seth het zag.